Allen Carr draait zich om in zijn pakje Marlboro 100s

Dave Boeldrink heeft zo veel Turkse tandpasta op z'n lullige kunstgebitje gesmeerd dat het helemaal niet meer uitmaakt of je rookt of niet maar deze kerel heeft vanaf nu dus een slechte gewoonte minder. Hij is één (1) dag gestopt met roken. HAHA! Ja echt wel. Andere slechte gewoontes: bekering tot de islam, een meisje een onderwaterexpeditie naar z'n broektorpedo laten uitvoeren en de beelden op internet kwakken, gestolen spulletjes helen, met 180 km/h door de stad racen, brokken maken, veel te veel coke door z'n hersens jagen en allround geen leuke kerel zijn. Succes he Boeldrinkje. Je bent een niet-roker!

EEN MILIEUDELICT

Dus Dave Boeldrink pleurt al zijn zooi van die 'escape the ordinary'-troep van Richmond op straat. Iedereen helemaal over de kook natuurlijk, want in Amsterdam heeft iedereen ladingen zand in de milieupoes. Paar van die doosjes van die arme jongen, laat 'm toch. MAAR DAN! Zegt-ie: "In Amsterdam leg je op donderdagavond je vuilnis op straat." De onderzoeksredactie van GeenStijl dat helemaal uitzoeken. Bellen met allemaal afdelingen. Overleggen met managers. Een beurs aanvragen voor het onderzoek. Subsidie lospeuteren. U kent het allemaal wel. Blijkt de stelling...

Begint nu wel een beetje vermoeiend te worden, dat gejank van die zemel

Dave Boeldrink, het moet maar weer. U kent de versimpelde heruitgave van Dries Roelvink als iemand die z'n rijbewijs bij een actieverpakking Kukident kreeg, want autorijden, dat kan hij niet, en soms doet-ie het ook nog gewoon dronken. Hij is in dit land helaas niet de enige met het voortschrijdend inzicht van een stuk wrakhout, maar wat zijn geval zo ongelooflijk triest maakt is 1. dat die Roelvink zo hardleers is als een Lemming en 2. hij van een drankorgel is veranderd in een onhebbelijk jankorgel. Boehoe ikke minder boekingen. Boehoe heksenjacht. Boehoe ikke niet meer drinken. En nu weer boehoe media doen ikke geestelijk pijn en GeenStijl is stom. "Het gaat nu dus al zo ver dat ze, op het moment dat ze geen ooggetuigen kunnen vinden van het ongeluk, dan maar uitgaan van iemand die mij in de middag te hard zou hebben zien rijden. Dat vind ik zo erg." Zó erg. Zooooo erg. Aldus Dave in de Grazia, het tijdschrift voor de jonge werkende vrouw, dus de journaliste zal hem wel haarfijn gewezen hebben op al die vrouwen die hun kind moet missen omdat overmoedige idioten als Dave Boeldrink het weer eens hebben verloren van de fles of het gaspedaal. De twaalf steden dertien ongelukken waar deze jongen zich altijd weer in weet te begeven, het zou lachwekkend zijn als het niet zo verdrietig was. Of, zoals Dave zoiets noemt: "Het zal wel de eigen onzekerheid of een karakterfout zijn van de mensen die dat soort dingen roepen." We dachten dat we alles wel gezien hadden maar nee, Dave Roelvink, die begint over karakterfouten. Pik, Google je eigen naam maar eens. Gaat wel lekker, hè?